نهج البلاغه - خطبه : 135 - نکوهش مغیره بن الاخنس

135-  و من کلام له (علیه السلام) و قد وقعت مشاجرة بینه و بین عثمان فقال المغیرة بن الأخنس لعثمان أنا أکفیکه،
فقال علی علیه السلام للمغیرة :
یَا ابْنَ اللَّعِینِ الْأَبْتَرِ وَ الشَّجَرَةِ الَّتِی لَا أَصْلَ لَهَا وَ لَا فَرْعَ أَنْتَ تَکْفِینِی فَوَ اللَّهِ مَا أَعَزَّ اللَّهُ مَنْ أَنْتَ نَاصِرُهُ وَ لَا قَامَ مَنْ أَنْتَ مُنْهِضُهُ اخْرُجْ عَنَّا أَبْعَدَ اللَّهُ نَوَاکَ ثُمَّ ابْلُغْ جَهْدَکَ فَلَا أَبْقَى اللَّهُ عَلَیْکَ إِنْ أَبْقَیْتَ .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): آن حضرت این سخن را موقعی فرمود که میان او و عثمان مشاجره ای شد، مغیره بن الاخنس به عثمان گفت:
 من او را کفایت می کنم (من از عهده علی (علیه السلام) برمی آیم). آن حضرت فرمود:
 ای پسر لعین بی اصل و بریده. و ای درختی که نه ریشه دارد و نه شاخه ای. تو در حمایت از عثمان از عهده من برمی آیی؟ سوگند به خدا، خداوند، عزیز نکرده است کسی را که تو یاورش باشی. و بر پای نمی ایستد کسی که تو او را بر پای بداری. از میان ما بیرون شو! خداوند فاصله میان ما و تو را دور فرماید! (خیر را از تو سلب کند) سپس (برای مقاصد خود) از هیچ کوششی دریغ مدار، خداوند خیر و عنایتش را از تو بگیرد، اگر زنده بمانی!