نامه : 13 - نامه به دو نفر از امیران لشکرش
ترجمه : علامه جعفریو من کتاب له ع إلى أمیرین من أمراء جیشه
13- و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى أمیرین من أمراء جیشه :
وَ قَدْ أَمَّرْتُ عَلَیْکُمَا وَ عَلَى مَنْ فِی حَیِّزِکُمَا مَالِکَ بْنَ الْحَارِثِ الْأَشْتَرَ فَاسْمَعَا لَهُ وَ أَطِیعَا وَ اجْعَلَاهُ دِرْعاً وَ مِجَنّاً فَإِنَّهُ مِمَّنْ لَا یُخَافُ وَهْنُهُ وَ لَا سَقْطَتُهُ وَ لَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَیْهِ أَحْزَمُ وَ لَا إِسْرَاعُهُ إِلَى مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أَمْثَلُ .
نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به دو امیر از امرای لشکرش
من مالک بن الحارث الاشتر را بر شما و بر هر کسی که تحت طاعت شما است، امیر نمودم.
دستورات او را بشنوید و اطاعت کنید و او را برای خود زره و سپری در مقابل دشمن قرار بدهید، زیرا او از کسانی است که مستی و سقوط به او راهی ندارد و او از کسانی است که در آن هنگام که شتاب برای یک امر به احتیاط نزدیکتر باشد، درنگ نکند، همانگونه که اگر درنگ در یک مورد شایسته تر است، شتاب نورزد.