تشیع جنازه
و سنّت است كه بر جاي خود بايستد تا جنازه را بردارند خصوصاً پيش نماز و در روايتي وارد شده است كه بعد از فارغ شدن از نماز بگويد:
رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه سزاوار آن است كه برادران مؤمن را خبر كنند به مردن اوتا به جنازه او حاضر گردند و بر او نماز كنند و از براي او استغفار كنند و ميّت و ايشان همه ثواب ببرند و در حديث حسن از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه چون مؤمن را به قبر مي گذارند او را ندا مي كنند كه اوّل عطائي كه تو را داديم بهشت است و اوّل عطائي كه داديم آنها را كه با جنازه تو آمده اند آمرزش گناهان است و در حديث ديگر فرمود كه اوّل تحفه اي كه به مؤمن مي دهند در قبر آن است كه مي آمرزند هر كس را كه همراه جنازه او بوده است و در حديث ديگر فرموده كه هر كه همراهي جنازه مؤمني بكند تا او را دفن بكنند حق تعالي در قيامت هفتاد ملك بر او بگمارد كه همراهي او نمايند و استغفار براي او كنند از قبر تا موقف حساب و فرمود كه هر كه يك طرف جنازه بگيرد بيست و پنج گناه كبيره اش آمرزيده شود و اگر چهار طرف را بگيرد از گناهان بيرون آيد و بايد كه جنازه را چهار كس بردارند و بهتر آن است كه از براي كسي كه تشييع جنازه كند اوّل دست راست ميّت را كه جانب چپ جنازه است بدوش راست خود بردارد پس پاي راست ميّت را باز بدوش راست بردارد پس از پشت جنازه برود و پاي چپ ميّت را بدوش چپ خود بردارد پس دست چپ ميّت را كه در جانب راست جنازه است بدوش چپ بردارد و چون خواهد كه بار ديگر تربيع كند از پيش جنازه نرود بلكه از جانب پشت جنازه برگردد و باز به همان روش تربيع كند و اكثر علماء برعكس گفته اند كه اوّل ابتداء بدست راست جنازه مي كند پس به پاي راست پس به پاي چپ پس به دست چپ و اوّل موافق احاديث معتبر اولي است و اگر هر دو رابه عمل آورند بهتر است و افضل آن است كه عقب جنازه يا پهلوها راه رود و پيش جنازه نرود و ظاهر اكثر احاديث آن است كه اگر جنازه مؤمن باشد پيش آن راه رفتن خوب است و در جنازه خلاف مذهب خوب نيست زيرا كه ملائكه او را استقبال به عذاب مي كنند و با جنازه سواره رفتن مكروه است.